(Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τον Κωνσταντίνο Δανίκα)
Είναι ο τηλεοπτικός «Φανούρης» στην αγαπημένη καθημερινή σειρά του ΑNT1 «Άγριες Μέλισσες». Τον αγαπήσαμε, μπήκε στην καρδιά μας, μέσα από τον ρόλο του και τον λατρέψαμε ως προστάτη των τριών αδελφών, που πρωταγωνιστούν στην πετυχημένη σειρά της Μελίνας Τσαμπάνη.
Ο Κωνσταντίνος Δανίκας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από την μικρή του ηλικία έζησε κοντά στη μουσική, αφού τη γνώρισε μέσα από τον πατέρα του, γνωστό μαέστρο Νίκο Δανίκα. Ο ίδιος εξομολογείται, πως από την ηλικία των 5 ετών είχε τη χαρά να συνοδεύει τον μπαμπά του στις πρόβες και εκεί ήρθε σε επαφή με τους σπουδαιότερους Έλληνες καλλιτέχνες. Γνώρισε τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Γιώργο Μαρίνο, τον Σταμάτη Κραουνάκη και άλλες εμβληματικές μορφές του χώρου. Το πέρασμα των χρόνων και η εφηβεία του έδειξαν, πως η μουσική δεν ήταν για εκείνον το μέσο, για να εκφραστεί και έτσι άφησε τις σπουδές του στο πιάνο και επικεντρώθηκε στην αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης. Σταδιακά ανακάλυψε τη γραφή, ξεκίνησε να γράφει ποιήματα και διηγήματα, αλλά μετά από χρόνια ήρθε αντιμέτωπος και με μία άλλη στροφή στον επαγγελματικό του προσανατολισμό. «Είχα γράψει άπειρα ποιήματα και διηγήματα και τα πέταξα όλα ξαφνικά. Ένοιωθα ότι ούτε αυτό με εξέφραζε έτσι όπως θα ήθελα». Τελευταίος σταθμός στο τρένο της ζωής του ήταν το θέατρο και εκεί αποβιβάστηκε με επιτυχία. Επέλεξε να μπει στην δραματική σχολή και να εκφράσει όσα τον απασχολούν μέσα από τη μαγεία της υποκριτικής. «Ένοιωσα ότι εκεί είναι ο τόπος μου, το μέρος μου». Την απόφαση του, να ακολουθήσει το θέατρο επηρέασαν ο παππούς του και ο Γιώργος Μαρίνος, καθώς προέρχεται από καλλιτεχνική οικογένεια, αφού και ο προπάππους του ήταν ηθοποιός και έκανε παραστάσεις με μπουλούκια.
Το βιογραφικό του σημείωμα περιλαμβάνει πολλές πετυχημένες θεατρικές παραστάσεις και συμμετοχές σε μεγάλες παραγωγές. Έχει παίξει στις ταινίες «Νήσος 1+2», «Πίσω από τις γρυλιές», «Το σημάδι της ζωής», «Ψυχραιμία» και άλλες, ενώ στην τηλεόραση έχει συμμετάσχει στις σειρές «Η Οικογένεια Βλάπτει», «L.A.P.D», «Λούφα και Παραλλαγή», «Το Δέκα» και στην «Ζωή εν Τάφω».
Αυτή τη φορά, μου δόθηκε η ευκαιρία να συναντήσω έναν άνθρωπο γλυκό, έναν άνθρωπο που απλώνει κάθε μέρα το πιο πλατύ του χαμόγελο και αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της ζωής με αισιοδοξία. Αν μπορώ να πω κάτι για τον Κωνσταντίνο Δανίκα μέσα από αυτό το κείμενο, θα πω ότι συνάντησα μία ευγενική ψυχή, κάποιον που χαμογελά αληθινά και μοιράζει απλόχερα την αγάπη του.
Δεν θα μπορούσα να μην ξεκινήσω την κουβέντα μας από τις καταιγιστικές εξελίξεις στον χώρο σας. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε. Περίμενες αυτή την καταιγίδα;
Ο χώρος μας είναι μικρός, όλοι γνωρίζουν ότι συμβαίνουν πράγματα. Ετοιμάζονται πολλά να βγουν στη φόρα. Υπάρχουν συνάδελφοι που προετοιμάζονται να μιλήσουν ανοιχτά. Άνοιξε ένας δρόμος, αυτός της ομολογίας, και είναι πολύ θετικό. Δεν είναι ότι δεν θα ξαναγίνει τίποτα παρόμοιο ή ότι θα πάψουν να υπάρχουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, αλλά τουλάχιστον θα φοβούνται να προβούν σε τέτοιες πράξεις.
Για ποιο λόγο τα θύματα δεν μιλούσαν τόσα χρόνια;
Υπάρχουν νέοι ηθοποιοί που υπομένουν τέτοιου είδους παρενοχλήσεις, διότι φοβούνται για την καριέρα και τη ζωή τους. Όταν είναι τόσο δυνατοί κάποιοι άνθρωποι στον χώρο, τα θύματα φοβούνται να μιλήσουν ανοιχτά, διότι ο χώρος μας εξαρτάται άμεσα από συγκεκριμένα πρόσωπα που συγκεντρώνουν εξουσία στα χέρια τους. Καταλαβαίνω τους ανθρώπους που δεν βγαίνουν να μιλήσουν. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, το να φοβάσαι. Φοβάσαι τη δουλειά σου, φοβάσαι να μην σε καπελώσουν, να μην σε ακυρώσουν, ως ηθοποιό και καλλιτέχνη. Το ότι ξεπερνούν κάποιοι άνθρωποι τον φόβο, βγαίνουν και ομολογούν τα όσα έχουν βιώσει, είναι φοβερά θετικό.
Πιστεύεις, ότι θα μπει μία τελεία μετά από όλες αυτές τις ομολογίες;
Τελεία δεν θα μπει, όμως το να υπάρχει μία «πλατφόρμα», όπου θα μπορεί ο καθένας να έχει το θάρρος και την τόλμη να μιλήσει ανοιχτά για κάποιο περιστατικό ψυχολογικής, λεκτικής ή σωματικής βίας, είναι σημαντικό. Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο το γεγονός ότι, όλα αυτά γίνονται δημόσια. Το μόνο επικίνδυνο κομμάτι αυτής της δημοσιότητας, είναι μην τυχόν πάρει η μπάλα και κάποιους ανθρώπους που δεν έχουν μερίδιο ευθύνης. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να κατηγορήσει έναν σκηνοθέτη, επειδή υπήρξε κάπως έντονος στις πρόβες. Υπάρχουν σκηνοθέτες που δουλεύουν πολύ έντονα, για να φτάσουν τους ηθοποιούς στα όριά τους. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει γερό στομάχι, δεν το αντέχει αυτό. Υπάρχει λοιπόν φόβος, να πάρει η μπάλα και τέτοιους ανθρώπους που δεν έχουν σκοπό να ασκήσουν καμία μορφή βίας, αλλά αντιθέτως να προσφέρουν ένα όμορφο έργο. Υπάρχει φόβος, μήπως χαθεί το μέτρο. Το μόνο που ελπίζω είναι να τελειώσει αυτή η εκμετάλλευση των νέων ανθρώπων, που ψάχνουν για δουλειά.
Όλη αυτή η δημοσιότητα μπορεί να βάλει «ταμπέλα» στον χώρο; Να θεωρηθεί ως ένας χώρος «βρώμικος», από τους νέους ανθρώπους;
Φυσικά, υπάρχει αυτό το ρίσκο. Δεν ισχύει όμως αυτό. Βρώμικοι είναι άνθρωποι, ο χώρος μας παράγει έργο. Είναι μία υπέροχη δουλειά, μπορώ να σου μιλάω ώρες για το τι σημαίνει η δουλειά του ηθοποιού. Αν είναι βρώμικος ο άνθρωπος και πάρει την εξουσία στα χέρια του, θα φέρεται αντίστοιχα. Αν ένας άνθρωπος είναι σωστός και δίκαιος, δεν υπάρχει περίπτωση να καταχραστεί την εξουσία. Δεν είναι ο πόνος, σκοπός της δουλειάς μας. Η δουλειά μας είναι ιερή, παράγουμε πολιτισμό. Δεν είναι δυνατόν ο πολιτισμός να εξαρτάται από τέτοιους ανθρώπους. Αυτοί οι «βρώμικοι» άνθρωποι είναι που πρέπει, να εξαφανιστούν από τον χώρο.
Έχεις γίνει μάρτυρας τέτοιου περιστατικού;
Όχι, και ευτυχώς, διότι με εξοργίζει η αδικία, η έλλειψη σεβασμού και η εκμετάλλευση της εξουσίας, είτε σε επαγγελματικό, είτε σε προσωπικό επίπεδο. Αν έβλεπα ένα τέτοιο γεγονός, θα μιλούσα, θα έφτανα στα όρια.
Να περάσω και στα ευχάριστα, αφού εδώ και ενάμιση χρόνο ζεις μία πολύ όμορφη εμπειρία κοντά στον «Φανούρη» και τις «Άγριες Μέλισσες». Ο «Φανούρης» πως μπαίνει στη ζωή του Κωνσταντίνου;
Όταν έκανα γύρισμα για τη «Ζωή εν Τάφω», έμαθα από μία συνάδελφο, ότι ο Λευτέρης Χαρίτος κάνει κάστινγκ, για ένα καθημερινό σίριαλ. Επειδή εκτιμώ πάρα πολύ τον Λευτέρη σαν σκηνοθέτη, σκέφτηκα ότι θα ήθελα πάρα πολύ να περάσω από το κάστινγκ. Αφού κανονίστηκε το ραντεβού μου και τους συνάντησα μου έδωσαν κατευθείαν να διαβάσω τον Φανούρη. Πήγα άλλη μία φορά και μου ανακοίνωσαν επιτόπου, ότι θα γίνει η συνεργασία. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος και εξαρχής θετικός με το γεγονός ότι θα σκηνοθετούσε ο Λευτέρης ένα καθημερινό σήριαλ.
Ο ρόλος του Αργύρη Πανταζάρα, ο «Τάκης», είναι ένας, που μου αρέσει πολύ, διότι έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σαν ρόλοι αυτοί οι τύποι.
Προτάσεις για καθημερινό σήριαλ, είχες δεχτεί στο παρελθόν;
Ναι, αλλά δεν δέχτηκα καμία, γιατί τα καθημερινά έχουν την εξής δυσκολία, πρέπει ο ρόλος να σου γίνει βίωμα και να σου γίνει βίωμα χρειάζεται χρόνος. Σε ένα καθημερινό που γυρίζεις τόσες πολλές σκηνές σε καθημερινή βάση, δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Πάντα λοιπόν, με φόβιζε το καθημερινό, διότι είτε καλός είτε κακός ηθοποιός να είσαι, δεν σε αφήνει να δουλέψεις όσο θα ήθελες. Όταν όμως είδα το κάστ των ηθοποιών και γνώριζα ότι θα σκηνοθετήσει ο Λευτέρης, ένοιωσα ασφάλεια. Εντυπωσιάστηκα με την ομάδα, με το σενάριο και σκεφτόμουν ότι αυτή η δουλειά θα πάει πολύ καλά.
Έτσι όπως εξελίχθηκε το σενάριο και η ιστορία των «Άγριων Μελισσών» υπάρχει κάποιος άλλος ρόλος που σου αρέσει και που «ζηλεύεις»;
Όλοι οι ρόλοι είναι εξαιρετικοί, είναι υπέροχα γραμμένοι από τους σεναριογράφους, διότι όλες οι πράξεις τους και οι επιθυμίες τους είναι δικαιολογημένες. Αυτό είναι κάτι που βοηθάει πάρα πολύ τους ηθοποιούς, γιατί υπάρχουν σενάρια που δεν δείχνουν τον δρόμο στους ηθοποιούς, για να δικαιολογήσουν τις πράξεις των ρόλων τους. Η αλήθεια είναι, ότι μου δίνεται για πρώτη φορά ένας ρόλος, καλός, δίκαιος και τίμιος. Μέχρι τώρα τηλεοπτικά και θεατρικά έκανα ρόλους, όπως αυτός του Αργύρη Πανταζάρα, ο «Τάκης». Ενσάρκωνα πάντα τους αλήτες, τους είρωνες, τα ρεμάλια. Ο ρόλος του Αργύρη είναι ένας, που μου αρέσει πολύ, διότι έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σαν ρόλοι αυτοί οι τύποι. Φυσικά, δεν υποτιμώ κανέναν άλλο ρόλο, διότι πραγματικά όλοι τους είναι υπέροχοι.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που πιστεύεις ότι δεν θα μπορούσες να κάνεις;
Όχι πως δεν θα μπορούσα, αλλά πιστεύω ότι δεν θα μου ταίριαζε να κάνω τον «Βόσκαρη» (σ.σ ενσαρκώνει ο Βασίλης Μπισμπίκης) ή τον «Μιλτιάδη» (σ.σ ενσαρκώνει ο Γιώργος Γάλλος). Δεν αναφέρομαι ως προς το θέμα της δυσκολίας του ρόλου, αλλά ως προς το ότι σαν φυσιογνωμία, ηλικιακά και σαν ενέργεια δεν θα μπορούσαν να μου ταιριάξουν.
Η συνεργασία πως είναι με τα υπόλοιπους ηθοποιούς;
Είναι πραγματικά εξαιρετική. Αν δεν υπήρχε η καραντίνα ακόμα θα βγαίναμε, θα πίναμε τα ποτά μας, θα τα λέγαμε και θα δενόμασταν περισσότερο. Δεν υπήρξαν ποτέ κόντρες μεταξύ μας, κάτι που είναι λογικό όταν μιλάμε για 30 διαφορετικούς χαρακτήρες. Κι όμως εδώ και ενάμιση χρόνο που δουλεύουμε μαζί δεν έχει υπάρξει ούτε μία ρήξη. Αυτό σημαίνει χημεία και ότι όλοι οι ηθοποιοί είναι σωστοί επαγγελματίες.
Θα δούμε τον «Φανούρη» να εξελίσσεται ως ρόλος; Όλοι οι ρόλοι κάνουν κάποια στιγμή μία έκρηξη, θα έρθει και η στιγμή του «Φανούρη»;
Θα δούμε και την έκρηξη του Φανούρη, πολύ σύντομα. Θα είναι έκρηξη αγανάκτησης και θυμού απέναντι στην αδικία και θα σχετίζεται με την αγάπη του και τον ρόλο προστασίας που έχει για τις τρεις αδελφές.
Θα μάθουμε κάτι άλλο για τον «Φανούρη», κάτι που να σχετίζεται με το παρελθόν και την προέλευση του;
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μάθουμε κάτι άλλο, διότι για να μάθουμε το παρελθόν του, θα πρέπει κάποια συνθήκη από το παρελθόν, να έρθει στο παρόν. Προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στα σενάρια.
Υπάρχουν συζητήσεις για να πάει η σειρά και 3η σεζόν;
Ναι, όμως το μόνο που γνωρίζω είναι ότι απλώς συζητούν.
Μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι εξελίξεις και οι ανατροπές;
Αυτό σχολιάζαμε στην πρώτη σεζόν και ήρθε η δεύτερη σεζόν για να μας αποδείξει, ότι οι εξελίξεις μπορούν να είναι διαρκώς καταιγιστικές. Είναι τρομερό που αυτή η σειρά δεν έχει κάνει ούτε μία φορά «κοιλιά».
Τον «Φανούρη» θα τον δούμε με γυναικά;
Έλα ντε!!! Πες τα!!! Είναι παντρεμένος με την «Μερόπη» και έχει την κόρη του την «Φωτεινούλα», οι οποίες δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ. Ευτυχώς, το μόνο που ακούμε είναι «τι ωραίες πίτες που φτιάχνει η Μερόπη». Περιμένω και εγώ, πως και πως να δω, ποια είναι η γυναίκα μου και πως είναι κόρη μου.
Τον εαυτό σου τον βλέπεις στην τηλεόραση; Κάνεις την αυτοκριτική σου;
Λόγω όμως περιορισμένου χρόνου δεν προλαβαίνω να βλέπω πάντα όλα τα επεισόδια, όμως προσπαθώ να το παρακολουθώ όσο περισσότερο μπορώ. Θέλω να βλέπω τον εαυτό μου, αλλά προετοιμάζομαι πριν το κάνω, γιατί είμαι πάρα πολύ αυστηρός κριτής και αυτό δεν είναι κάτι που βοηθάει, μπορεί να οδηγήσει σε λάθος δρόμους.
Δεν είναι Δημοκρατία, όταν χρειάζεται να στείλεις μήνυμα για να βγεις από το σπίτι σου.
Την τηλεόραση της εποχής μας και τα τηλεοπτικά προγράμματα που παρουσιάζονται, πως τα κρίνεις;
Πριν ένα χρόνο πήρα τηλεόραση, παλαιότερα δεν είχα, διότι έκανα μία δική μου προσωπική επανάσταση απέναντι σε κάποιες εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης. Επειδή η τηλεόραση είναι το βασικότερο μέσο επικοινωνίας, έχει τεράστια ευθύνη απέναντι στους τηλεθεατές της. Καταλαβαίνω, γιατί υπάρχουν ορισμένα προγράμματα, γιατί υπάρχει και το αντίστοιχο κοινό που τα παρακολουθεί. Ποτέ δεν απαξίωσα την ανάγκη του κοινού, να δει τέτοιου είδους προγράμματα. Ωστόσο εγώ, σε προσωπικό επίπεδο, έκανα τη δική μου επανάσταση. Για εμένα, αυτά τα προγράμματα δεν πρέπει να υπάρχουν στην τηλεόραση. Θεωρώ, ότι με κάποιο τρόπο θα πρέπει να προστατευθεί η δημόσια σφαίρα.
Η κυβέρνηση έχει -κυριολεκτικά- πάρει τον πολιτισμό και τον έχει πετάξει μέσα σε ένα κουβά, διότι δεν τους ενδιαφέρει. Ποια είναι η προτεραιότητα, να ανοίξουν τα κομμωτήρια ή τα θέατρα;
Με τον εγκλεισμό της εποχής μας πως τα πας;
Δεν τον καταλαβαίνω. Δεν είναι Δημοκρατία, όταν χρειάζεται να στείλεις μήνυμα για να βγεις από το σπίτι σου. Είναι παράλογο. Το να σταματήσουν κάποιον και να του κόψουν κλήση, επειδή δεν φοράει μάσκα είναι λογικό, το να σταματήσουν κάποιον που φοράει μάσκα, δεν έχει στείλει μήνυμα και να του κόψουν πρόστιμο, δεν έχει καμία λογική.
Τι συμβαίνει με το θέατρο; Έχετε κάποια ενημέρωση από το Υπουργείο Πολιτισμού;
Δεν έχω να πω πάρα πολλά πράγματα, μονάχα ότι η κυβέρνηση έχει -κυριολεκτικά- πάρει τον πολιτισμό και τον έχει πετάξει μέσα σε ένα κουβά, διότι δεν τους ενδιαφέρει. Δεν υπάρχει πραγματικά καμία δικαιολογία για αυτό. Όταν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για τον πολιτισμό της πατρίδας του, σημαίνει ότι αδιαφορεί και για την ψυχή του. Ποια είναι η προτεραιότητα, να ανοίξουν τα κομμωτήρια ή τα θέατρα; Συνεχώς ακούμε πόσο σημαντικό είναι να ανοίξουν τα κομμωτήρια και αγνοούμε τον πολιτισμό. Στο κομμωτήριο ή στο κέντρο περιποίησης, υπάρχει επαφή με τον πελάτη και θα έπρεπε να θεωρείται επικίνδυνο, σε αντίθεση με τα θέατρα που δέχονται συγκεκριμένο αριθμό θεατών, με μάσκες και με τις προβλεπόμενες αποστάσεις. Πες μου για ποιο λόγο δεν ανοίγουν οι κινηματογράφοι; Ας μην γεμίσει η αίθουσα. Εκεί δεν υπάρχουν ούτε ηθοποιοί, ούτε γίνεται λόγος για πρόβες. Με τρώει, αυτό το «γιατί;». Μιλάμε για πράγματα χωρίς λογική.
Πως βρίσκεις όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε; Το βρίσκεις υπερβολικό;
Ναι! Νοιώθω ότι γίνεται πολύς χαμός. Δεν αμφισβητώ τίποτα, ούτε μιλώ για θεωρίες συνομωσίας. Πιστεύω όμως ότι όλη η κατάσταση έχει και μια υπερβολή μέσα της. Υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες που έχουν αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό πολύ ήπια, υιοθετώντας την τακτική της ανοσίας της αγέλης. Θεωρώ, ότι δεν δίνονται όσα χρήματα θα έπρεπε, στο σύστημα υγείας. Αν αντί για 1000 ΜΕΘ είχαμε τις δεκαπλάσιες, δεν θα αντιμετωπίζαμε κανένα ζήτημα εγκλεισμού και θα είχαμε λιγότερους θανάτους.
Υπάρχει κάποιος προγραμματισμός για την συμμετοχή σου σε κάποια θεατρική παράσταση;
Σε έναν μήνα περίπου θα ξεκινήσουμε πρόβες για την παράσταση «Ο Θάνατος και η Κόρη» του Ariel Dorfman, σε σκηνοθεσία Θάλειας Γρίβα. Στην παράσταση θα είμαστε μαζί με τις Σίσσυ Μαράθου και Χρήστο Σαπουντζή. Είμαι πραγματικά πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου έργα. Έχουμε σκοπό να ανέβει στα μέσα του Νοεμβρίου, αν όλα πάνε καλά.
Τον Γιώργο Μαρίνο τον έχουν βάλει στη φυλακή. Το 1969-1970, στα πρώτα χρόνια της Χούντας, ο Μαρίνος σατίριζε τους επώνυμους και την γυναίκα του Παπαδόπουλου, του δικτάτορα.
Βρίσκεσαι και στο ΣΕΗ, πιστεύεις ότι η δράση σας μέσα από αυτό τον Σωματείο είναι επαρκής και καλύπτει τα δικαιώματα σας;
Το ΣΕΗ κάνει πραγματικά ό,τι μπορεί. Σίγουρα θα μπορούσαν να γίνουν πολλά περισσότερα από το Σωματείο, όμως σε καμία περίπτωση δεν το κατηγορώ. Γίνονται προσπάθειες επικοινωνίας με το Υπουργείο Πολιτισμού, όμως όταν το ίδιο το Υπουργείο δεν ενδιαφέρεται για τίποτα, όποια ενέργεια και να κάνουμε εμείς θα βρίσκει τοίχο. Από τη στιγμή που δεν δουλεύουν τα θέατρα, η μόνη δύναμη του Σωματείου είναι να κάνει απεργία, όμως καμία απεργία δεν μπορεί να γίνει, όταν σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί είναι άνεργοι.
Ποιος σου γνώρισε τον κόσμο του θεάτρου;
Δεν υπήρξε κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος που μου έδειξε αυτό τον δρόμο, υπήρξαν όμως ερεθίσματα που τα εισέπραξα στην μικρή μου ηλικία και όταν ήρθε η στιγμή βγήκαν στην επιφάνεια. Ο πρώτος που μου έδωσε το ερέθισμα ήταν ο πάππους μου, που ήταν και ηθοποιός, και ο άλλος άνθρωπος ήταν ο Γιώργος Μαρίνος, τον οποίο παρακολουθούσα και με συγκλόνιζε το πάθος, η εκφραστικότητα, η ενέργεια και η επαφή του με τον κόσμο.
Έχεις κάποια ανάμνηση από τον Γιώργο Μαρίνο;
Πολλές!! Μία που θυμάμαι πολύ έντονα, ήταν όταν τραγούδησε το «Σεξ» για πρώτη φορά. Θυμάμαι πόσο καταπληκτικό, αστείο και ταυτόχρονα σοκαριστικό ήταν αυτό ο τραγούδι. Για ένα παιδάκι όλα αυτά τα λόγια, δημιουργούσαν την ιδέα του παράνομου. Επίσης, τον Γιώργο Μαρίνο τον έχουν βάλει στη φυλακή. Το 1969-1970, στα πρώτα χρόνια της Χούντας, ο Μαρίνος σατίριζε τους επώνυμους και την γυναίκα του Παπαδόπουλου, του δικτάτορα. Κάποια στιγμή, ενώ την σατίριζε, μπήκαν μέσα στο μαγαζί άνθρωποι του δικτάτορα και τον πήγαν στη φυλακή. Για καλή του τύχη, έπεσε στον υποδιοικητή της ασφάλειας, ο οποίος του ζήτησε να σταματήσει να σατιρίζει την γυναίκα του Παπαδόπουλου και του είπε, πως είναι τυχερός που δεν είναι στο τμήμα ο διοικητής. Έτσι, ο υποδιοικητής τον άφησε ελεύθερο και του είπε πως την επόμενη φορά δεν θα έχει την ίδια τύχη, εάν και εφόσον συνεχίσει.
Τι δεν γνωρίζουμε για τον Κωσταντίνο; Ποια είναι τα χόμπυ του;
Το ψαροντούφεκο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το καλοκαίρι πάω μία εβδομάδα, στήνω την σκηνή μου και κάθομαι στην παράλια όλη μέρα και όλη νύχτα. Προμηθεύομαι μόνο νερά και παξιμάδια, ψαρεύω και τρώω τα ψάρια πουπιάνω. Αυτή η εβδομάδα είναι η προσωπική μου ψυχοθεραπεία και την περιμένω πως και πως.
