(Μία συνέντευξη εφ’όλης της ύλης με τον Μιχάλη Αεράκη)
Για πολλούς μήνες περίμενα καρτερικά τη στιγμή που θα συναντούσα τον «παπα Μιχάλη», τον εξισορροπιστή της Άνω Ποριάς, εκείνον που τα «φέρνει βόλτα» κουβαλώντας στην πλάτη του όλα τα μυστικά του χωριού.
Ο Μιχάλης Αεράκης εδώ και δύο τηλεοπτικές σεζόν έχει αγαπηθεί όσοι λίγοι, με τον ρόλο του στην επιτυχημένη σειρά «Σασμός» και οι συμβουλές του, είναι εκείνες που συνοδεύουν το κοινό καθημερινά στις 21:00.
Στη συνέντευξή μας μίλησε για όλους και για όλα, σχολίασε τη δίμηνη κρίση που έχει «ταράξει τα νερά» με το προεδρικό διάταγμα 85/22, αναφέρθηκε στην πολυκύμαντη καριέρα του, στη φιλία του με τον Νίκο Κούνδουρο, στα δύσκολα παιδικά του χρόνια, αλλά έκανε λόγο και για μία άγνωστη ιστορία με τον Φαίδωνα Γεωργίτση. Μου έδωσε την ευκαιρία να ξετυλίξω το κουβάρι της ζωής του και με έκανε να παραδοθώ στη ζωηράδα της κουβέντας μας.
Μετρά τέσσερις δεκαετίες στον χώρο του θεάτρου, ενώ στο βιογραφικό του συγκαταλέγονται κινηματογραφικές ταινίες και πλήθος επιτυχημένων παραστάσεων. Το στίγμα του έχει αφήσει με τον ρόλο του στη δημοφιλή σειρά «Το Νησί», ενώ η συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά «Η κυρία Ντορεμί» και ο ρόλος του «Ηρακλή», έμελλαν να τον καθιερώσουν στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Γεννήθηκε στα Ανώγεια της Κρήτης και η ζωή του πέρασε από 40 κύματα και επαγγέλματα. Πριν πάρει την απόφαση να ακολουθήσει τον δρόμο της υποκριτικής πουλούσε λαχεία, ανέλαβε χρέη σερβιτόρου, δοκίμασε το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο, απόλαυσε τη μουσική σκηνή και, μεταξύ άλλων, σκέφτηκε να γίνει ιερέας.
Στα 7 του έτη έγινε ο άνδρας του σπιτιού, αφού ο πατέρας του ταξίδεψε στη μακρινή Γερμανία, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για εκείνον και τα τρία μικρότερα αδέλφια του.
Σε ηλικία 11 ετών ο πατέρας του επέστρεψε στην Κρήτη και από τα Ανώγεια μετακόμισαν στο Ηράκλειο. Λίγα χρόνια αργότερα θα συναντούσε την ελληνική πρωτεύουσα. Στα 25 του έτη αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας ηθοποιός, για να «σκάψει προς τα μέσα του και να γίνει καλύτερος άνθρωπος».
Έκανε το ντεμπούτο του στην τηλεόραση το 1982, με τη συμμετοχή σου στην σειρά «Τα Λαυρεωτικά» στην ΕΡΤ.
Δείτε το απόσπασμα στο 13:00
Για 17 χρόνια ήταν Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού θεάτρου Κρήτης και τα χρόνια εκείνα δεν έπαιξε στο θέατρο, ούτε σκηνοθέτησε κάποια παράσταση, υπηρετώντας τον πολιτισμό «πίσω από τα φώτα». Μεταξύ άλλων, για δύο χρόνια έκανε μαθήματα σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας στις φυλακές Χανίων, ανεβάζοντας θεατρικές παραστάσεις και βοηθώντας τους κρατούμενους να αναπτύξουν νέες δεξιότητες και ταλέντα.
Από παπάς στον «Σασμό»… αρχηγός Αφγανικής φατρίας
Πέρα από την επιτυχία που απολαμβάνει με τη συμμετοχή στον «Σασμό», ο Μιχάλης Αεράκης «ταξίδεψε» για λίγο και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού με τη συμμετοχή του στη νέα ταινία «Dirty Angels». Πρόκειται για μία κινηματογραφική παραγωγή με άρωμα Χόλιγουντ, σε σκηνοθεσία Μάρτιν Κάμπελ, γνωστός για τις ταινίες «James Bond Casino Royale», «Mask of Zorro 1 και 2», «Green Lantern» και «The Foreigner», ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκονται η Έβα Γκριν και η υποψήφια για Όσκαρ, Μαρία Μπακάλοβα.
Ο Ανωγειανός καλλιτέχνης θα υποδυθεί τον αρχηγό μιας φατρίας στο Αφγανιστάν. Το σενάριο περιγράφει την ιστορία μιας μονάδας του αμερικανικού στρατού που αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες, καθώς αντιμετωπίζει τις δυνάμεις των Ταλιμπάν και του ISIS.
Μέσα από τη συζήτησή μας ατενίσαμε με ακρίβεια, το τόσο περίπλοκο μέλλον και ανάμεσα στο σύννεφο του καπνού από το τσιγάρο του, εγώ έβλεπα ένα πρόσωπο που έκαιγε από συναίσθημα και έναν άνθρωπο γεμάτο με περιπέτειες.
Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω με την κρίση των τελευταίων δύο μηνών και την προσπάθεια των καλλιτεχνών για ανατροπή του Προεδρικού διατάγματος 85/22. Δηλώσατε παρών στις πορείες, ποια είναι η θέση σας απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα;
Ο πολιτισμός είναι η άλλη μας άμυνα, μετά τον στρατό. Είναι μία από τις βασικές κολόνες της χώρας μας και καλό θα είναι, οι κύριοι που νομοθετούν, όποιοι και αν είναι αυτοί και σε όποια κυβέρνηση και αν βρίσκονται, όταν καταπιάνονται με το κεφάλαιο του πολιτισμού να είναι πολύ προσεκτικοί, εκτός και αν είναι ανιστόρητοι. Αν είναι ανιστόρητοι, εγώ προσωπικά τους συγχωρώ.
Πριν από κάποιες ημέρες πραγματοποιήθηκε και η «κηδεία» του πολιτισμού στο Σύνταγμα, πιστεύετε ότι πραγματικά «κηδεύεται» ο πολιτισμός με το εν λόγω διάταγμα;
Αυτά τα happening είναι μία μορφή διαμαρτυρίας. Ο πολιτισμός είναι μία άυλη αξία που δεν θα πεθάνει ποτέ, όσο και αν προσπαθεί κανείς. Απλώς έχει προκύψει μία αναστάτωση στην παρούσα φάση που μόνο βλάπτει και δεν ωφελεί κανέναν.
Η κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο υφυπουργός Πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης, τονίζει ότι οι τίτλοι σπουδών δραματικών σχολών και σχολών χορού δεν άλλαξαν επίπεδο με το ΠΔ 85/2022. Πού βρίσκεται η αλήθεια;
Δεν μπορεί ένα πτυχίο δραματικής σχολής να εξισώνεται με απολυτήριο λυκείου. Αυτό είναι υποβάθμιση. Δεν ξέρω τι είδους συμφέροντα και σκοπιμότητες μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτή την απόφαση. Θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την ίδρυση μιας ακαδημίας θεάτρου, πανεπιστημιακού επιπέδου. Είναι κάτι που το ζητάμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Θέλουμε να υπάρχει ένα σοβαρό επίπεδο σπουδών. Γιατί δεν λαμβάνουν υπόψιν τα τρία χρόνια σπουδών; Δεν έχουν αγωνία; Κόπο; Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο στον κλάδο των νομικών, των γιατρών ή σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα.
Ηθοποιοί, όπως η Ελένη Ράντου και η Κάτια Δανδουλάκη, απείχαν από τη γενική απεργία και μάλιστα είχαν πραγματοποιήσει κανονικά παραστάσεις. Όπως τόνισαν με δηλώσεις τους, η απεργία δεν είχε στόχο. Θεωρείτε λανθασμένες τέτοιες τοποθετήσεις;
Σέβομαι την άποψή τους, όμως διαφωνώ. Ο καθένας κρίνει με το σκεπτικό του και εκφράζει τις αντίστοιχες απόψεις, για το τι σημαίνει πολιτισμός, απεργία και διεκδίκηση. Η κυρία Δανδουλάκη και η κυρία Ράντου έχουν τις δικές τους αντιλήψεις και είναι σεβαστές. Εγώ όμως είμαι ο Μιχάλης Αεράκης και λειτουργώ με το δικό μου σκεπτικό.
Ποια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα αυτής της δίμηνης κρίσης;
Οποιαδήποτε απεργία έχει ένα αρνητικό αντίκτυπο, με την έννοια ότι πλήττονται τα συμφέροντα μιας ομάδας εργαζομένων. Αυτός που απεργεί ρισκάρει και σου λέει, ως εδώ και μη παρέκει. Για να φτάσει κάνεις στην απεργία, πάει να πει ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο. Η διεκδίκηση λοιπόν οποιουδήποτε αγαθού σημαίνει και αγώνας. Τα δικαιώματα δεν στα δίνουν, τα διεκδικείς. Επιπλέον είναι πολύ σημαντικό να πω ότι αυτή η απόφαση δεν κάνει κακό μόνο σε εμάς, κάνει κακό και σε άλλους κλάδους. Πίσω από τον ηθοποιό, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που πληρώνουν το τίμημα. Πρέπει να βρεθεί μία χρυσή τομή και η νέα πλέον κυβέρνηση οφείλει να σκεφτεί ότι γύρω από έναν καλλιτέχνη υπάρχει πλήθος εργαζομένων.
Μπορεί μία κρίση να ταλαιπωρεί τους καλλιτέχνες, όμως σε προσωπικό επίπεδο απολαμβάνετε την επιτυχία στον «Σασμό» για δεύτερη χρονιά. Πόσο έχει αλλάξει ο παπά-Μιχάλης από πέρυσι;
Ο ρόλος είναι ο ίδιος και σκοπός είναι να φέρει τον σασμό. Είναι ο άνθρωπος που σβήνει φωτιές και επουλώνει πληγές. Είναι ένας λόγος συναινετικός, μέσα από τον λόγο της θρησκείας μας. Η λέξη σασμός, που λέμε κάτω στην Κρήτη, έχει να κάνει με τη συμφιλίωση των ανθρώπων. Ο κάθε άνθρωπος έχει κόκκινες γραμμές, που αν ξεπεραστούν, προχωράει σε κάτι που δεν είναι καλό. Ρόλος του πάπα είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους, να μην ξεπεράσουν αυτές τις κόκκινες γραμμές και να εξασφαλίσει τις ισορροπίες.
Ο παπάς κουβαλάει όλα τα ένοχα μυστικά του χωριού. Θα τον λυγίσουν όλα αυτά;
Οχι. Αυτά που λέγονται στην εξομολόγηση, τα ακούνε μόνο τα αυτιά τα δικά του και του Θεού. Για αυτό και αισθάνεται μία λύτρωση ο άνθρωπος που πάει να εξομολογηθεί, αφού βγάζει ένα βάρος. Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους πιο σημαντικούς ρόλους που πρέπει να επωμίζεται ένας εκπρόσωπος του Θεού.
Μεταξύ άλλων ο παπάς γνωρίζει ότι ο Μαθιός είναι ο δολοφόνος, ενώ ξέρει και ποιος είναι ο βιολογικός πατέρας του Νικηφόρου. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες της σειράς θα γίνουν σύντομα κοινωνοί αυτών των δύο γεγονότων;
Το τι θα γίνει στην εξέλιξη της ιστορίας, αυτό μένει να το δούμε. Ένα πράγμα είναι σίγουρο ότι το μήνυμα, το οποίο θέλει η σειρά να περάσει, είναι η δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα.
Η αγάπη που μοιράζονται Βασιλική και Μαθιός θα μπορέσει να ξεπεράσει το γεγονός πως ο Μαθιός δολοφόνησε τον Στεφανή;
Ο Αστέρης χωρίς να το θέλει αφαίρεσε τη ζωή του αδελφού της Αργυρώς κι όμως στην πορεία, η αγάπη έγινε ο συνδετικός τους κρίκος. Η περίπτωση του Μαθιού όμως είναι εντελώς διαφορετική. Το τι θα γίνει μένει να το δούμε.
Θα δούμε σύντομα κάποιο συγκλονιστικό γεγονός στην Άνω Ποριά, όπως κάποιον θάνατο, κάποια δολοφονία, κάποιον γάμο, κάποια εγκυμοσύνη, κάποιον νέο έρωτα;
Σύντομα θα έχουμε τον γάμο μεταξύ Αντώνη και Μαρίνας, όπου θα δημιουργηθεί ένα αναπάντεχο τέλος.
Όλοι μιλούν για ματωμένο γάμο, είναι αλήθεια;
Θα είναι πράγματι ένας ματωμένος γάμος.
Γνωρίζετε αν η σειρά θα συνεχιστεί και με έναν τρίτο κύκλο;
Για τον τρίτο κύκλο θα γνωρίζουμε μέσα στις επόμενες ημέρες. Αυτές είναι αποφάσεις που λαμβάνει το κανάλι.
Στην αρχή η παραγωγή σας είχε προσεγγίσει για τον ρόλο του πατέρα της Στέλλας (Ευγενία Σαμαρά), που τελικά πήρε ο Σπύρος Σαραφιανός. Γιατί αρνηθήκατε τον χαρακτήρα;
Εγώ ζω στην Κρήτη, εκεί έχουμε τους δικούς μας νόμους και γνωρίζοντας ότι ο τηλεθεατής ταυτίζεται με τους ήρωες, αποφάσισα να αρνηθώ τον ρόλο. Είχα διαβάσει κάποια σενάρια και γνώριζα ότι στον ρόλο αυτό, η γυναίκα είναι η αφέντρα του σπιτιού και ο άντρας είναι «σήκω σήκω, κάτσε κάτσε». Δεν υπήρχε λοιπόν περίπτωση να τον υποδυθώ, διότι θα έτρωγα την καζούρα του αιώνα κάτω στην Κρήτη. (γέλια!!)
Στην πορεία σε μια συζήτηση που έγινε, μου προτάθηκε ο ρόλος του παπά. Εγώ έθεσα μονάχα τον «όρο» να μετονομαστεί από «παπά-Γρηγόρης» σε «παπά-Μιχάλης». Ήθελα με αυτό τον τρόπο να τιμήσω τον παππού μου, που λεγόταν Μιχάλης και ήταν παπάς στα Ανώγεια.
Η σειρά έχει αγαπηθεί πολύ και σημειώνει εξαιρετικά υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, έχετε βιώσει ευτράπελα στον δρόμο;
Ο κόσμος ταυτίζεται και τέτοια πράγματα συμβαίνουν πολύ συχνά. Μου έχουν ζητήσει να εξομολογήσω, κυρίως γυναίκες, να παντρέψω τα παιδιά τους, να βαφτίσω τα εγγόνια τους, ακόμα και να με κάνουν παπά. Ένας δεσπότης έχει δικαίωμα να κάνει ιερέα έναν λαϊκό μέχρι τα 74 του χρόνια. Έχω λοιπόν δεχτεί ακόμα και τέτοια πρόταση. Δέχομαι μηνύματα στο Instagram από πάρα πολύ κόσμο. Από Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, ενώ μου έχουν πει να πάω να μιλήσω στην ομογένεια, θεωρώντας ότι εγώ είμαι αληθινός παπάς. Όταν τους λέω «Παιδιά μην μπερδεύεστε δεν είμαι παπάς», αυτοί επιμένουν. Γενικά η συμπεριφορά του κόσμου απέναντί μου, είναι κάτι το μαγικό.
Είναι η πρώτη φορά που υποδύεστε έναν παπά;
Ναι, είναι η πρώτη φορά που υποδύομαι παπά στην τηλεόραση. Στο θέατρο είχα κάνει ξανά ιερέα, ενώ σε μια ταινία του Μανούσου Μανουσάκη είχα υποδυθεί έναν αρχιραβίνο και τώρα στην ταινία του Μάρτιν Κάμπελ που θα κυκλοφορήσει κάνω έναν πνευματικό σεΐχη. Μου μένει μόνο ο Πάπας της Ρώμης, για να κλείσω.(γέλια!!)
Τη σειρά την παρακολουθείτε;
Ναι μου αρέσει και τη βλέπω φανατικά. Αν δεν μου άρεσε δεν θα συμμετείχα. Θα είχα πει σε σκηνοθέτη, παραγωγό και σεναριογράφο να «σκοτώσουν» τον ρόλο του παπά.
View this post on Instagram
Απείχατε για χρόνια από την τηλεόραση, συγκεκριμένα από το 2016 με το «Η λέξη που δεν λες» του Θοδωρή Παπαδουλάκη, γιατί;
Ως κεντρικός ρόλος είχα να κάνω τηλεόραση από το 2010 με «Το Νησί» του Θοδωρή Παπαδουλάκη, αλλά ναι η τελευταία μου δουλειά, στην οποία συμμετείχα σε ένα επεισόδιο, ήταν από το 2016 με τον ίδιο σκηνοθέτη. Φέτος συναντηθήκαμε μετά από πολλά χρόνια, με τον Στέλιο Μάινα, τη Μαρία Πρωτόπαππα, τον Ορφέα Αυγουστίδη, την Όλγα Δαμάνη και τον Τάσο Νούσια. Ουσιαστικά ήμασταν ένας πυρήνας από «Το Νησί» που ενωθήκαμε ξανά. Δεν είναι ότι δεν είχα προτάσεις όλα αυτά τα χρόνια, απλώς αν κάτι δεν με συγκινήσει και δεν υπάρχει κάτι καλλιτεχνικό που να με ενδιαφέρει, δεν το κάνω.
Ποιος μπορεί να είναι ένας βασικός λόγος για να αρνηθείτε μια πρόταση, ακόμα και με υψηλές απολαβές;
Ένας λόγος για να αρνηθώ μία πρόταση, είναι το σενάριο και ο σκηνοθέτης.
Είστε ηθοποιός από το 1983 και το βιογραφικό σας περιλαμβάνει πληθώρα δουλειών, κι όμως υπήρξατε φειδωλός στις συνεντεύξεις, γιατί;
Θεωρώ ότι ο ρόλος που υποδύομαι κάθε φορά, έχει να κάνει με τα φώτα της δημοσιότητας. Εγώ γιατί; Κάνουμε μία δουλειά όπως όλες οι άλλες και ο κόσμος θα κρίνει αν την κάνουμε καλά ή όχι. Ωστόσο όταν αποφασίζω να μιλήσω, προσπαθώ μέσα από τις συνεντεύξεις μου, να λέω κάτι ουσιαστικό.
Ζείτε μόνιμα στην Κρήτη εδώ και 25 χρόνια, πως έγινε μετάβαση από την Αθήνα;
Το 1993-1994 έφυγα από την Αθήνα για χάρη του γιου μου. Τότε το παιδί μου ήταν έξι ή επτά χρονών και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα μεγαλώσει μέσα σε ένα αθηναϊκό κουτάκι (σ.σ διαμέρισμα). Ήθελα να έρθει σε επαφή με τη φύση και να μεγαλώσει όπως μεγάλωσα και εγώ. Έτσι πήρα την απόφαση να φύγω από την Αθήνα και να μετακομίσουμε μόνιμα στην Κρήτη. Δεν το μετάνιωσα, γιατί πάνω από όλα είναι η οικογένεια. Δεν παντρεύτηκα από πλάκα, είμαι 42 χρόνια με τη γυναίκα μου.
Για 17 χρόνια ήσασταν και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Σε αυτά τα 17 χρόνια δεν παίξατε στο θέατρο, ούτε σκηνοθετήσατε κάποια παράσταση, γιατί;
Είμαι ένας από τους μακροβιότερους καλλιτεχνικούς διευθυντές και θέλω να πιστεύω ότι άφησα το αποτύπωμά μου. Ήτανε χρόνια δύσκολα, δημιουργικά και ευχάριστα για έμενα, στερήθηκα όμως το θέατρο. Ενώ θα μπορούσα να παίζω και δεν μου το απαγόρευε καμία σύμβαση, είχα δεσμευτεί από την πρώτη ημέρα ότι για όσα χρόνια είμαι καλλιτέχνικος διευθυντής, δεν θα χρησιμοποιήσω αυτή τη θέση, για την δική μου καλλιτεχνική ανέλιξη. Επί 17 χρόνια λοιπόν δεν έπαιξα στο θέατρο και δεν σκηνοθέτησα, αλλά υπηρέτησα το θέατρο μέσα από μια άλλη ματιά. Επιθυμία μου ήταν να ανεβάσω έργα, μέσα από την κρητική αναγεννησιακή γραμματεία, από σπουδαίους Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Από την πρώτη στιγμή με ενδιέφερε η εξωστρέφεια του θεάτρου Κρήτης. Χαρακτηριστικά έλεγα ότι επιθυμώ ένα θέατρο δυνατό προς τα μέσα, και εννοούσα τα γεωγραφικά όρια της Κρήτης, και ένα θέατρο φημισμένο προς τα έξω, και φυσικά εννοούσα εκτός Κρήτης. Θέλω να πιστεύω ότι τα πήγα καλά.
Αφού ολοκληρώσατε τη θητεία σας ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ, τι συνέβη στα χρόνια που ακολούθησαν;
Για τα επόμενα δύο χρόνια (2017-2019) έκανα μαθήματα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας στις φυλακές στα Χανιά. Εκεί βρίσκονταν άνθρωποι, οι οποίοι είχαν κάνει πολύ σοβαρά ποινικά αδικήματα. Θυμάμαι ένας μου είχε πει «Μιχάλη είσαι και εσύ ένας εν δυνάμει υποψήφιος, να κάνεις το οποιοδήποτε κακό στη ζωή ενός ανθρώπου». Συνεπώς ας είμαστε προσεκτικοί όλοι μας. Δεν ξέρουμε πώς μπορεί να λειτουργήσει σε κλάσματα δευτερολέπτου το μυαλό μας.
Τι ακριβώς διδάξατε στις φυλακές;
Εγώ πήγα εκεί, για να συγκροτήσω μία θεατρική ομάδα. Όμως ο βασικότερος ρόλος που ήθελα να έχω, ήταν να τους δώσω ένα ερέθισμα. Τους είπα, να γράψουν σκέψεις, ποιήματα, μαντινάδες. Χάρηκα πολύ, όταν μετά από λίγο διάστημα οι κρατούμενοι είχαν στην κωλότσεπή τους ένα τετράδιο και ένα στιλό. Ανάμεσα στους κρατούμενους υπήρξε και ένας, ο οποίος κατάφερε να εκδώσει μία εξαιρετική ποιητική συλλογή. Αυτός είναι ο φίλος μου ο Γιάννης, είναι ισοβίτης, και η συλλογή του παρουσιάστηκε στον δήμο Χανίων πριν από 4-5 μήνες.
Κατά τη διάρκεια των 17 ετών (2000-2017) που βρέθηκατε στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή, αναλάβατε άλλες ενέργειες στις φυλακές;
Ναι, για όσα χρόνια υπήρξα καλλιτεχνικός διευθυντής όλες τις χειμερινές παραγωγές, τις πήγαινα στις αγροτικές φυλακές των Χανίων και παρουσιάζονταν οι παραστάσεις δωρεάν. Επί της ουσίας, 17 χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής και δύο χρόνια δράσης στις φυλακές, θα μπορούσα να πω πως είμαι ισοβίτης. 19 χρόνια μπαινοβγαίνω στις φυλακές. (γέλια!!)
Αν σας γινόταν πρόταση να ξαναγίνετε καλλιτεχνικός διευθυντής θα δεχόσασταν ή θεωρείτε πως αυτός ο κύκλος έχει κλείσει πια για εσάς;
Όχι. Κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για τα πάντα και ένα κεφάλαιο της ζωής κλείνει, για να ξεκινήσει αμέσως μετά κάτι νέο. Εγώ ένιωσα πως είχε έρθει η ώρα, να ξαναεπιστρέψω ως ηθοποιός στο θέατρο. Ο καλός μου φίλος, ο Γρηγόρης Βαλτινός, που ξέρει τα πάντα γύρω από εμένα, μου έκανε την πρόταση, να ανέβω στην Αθήνα και να συμμετάσχω στην παράσταση «Αρχιμάστορας Σόλνες» του Ίψεν στο θέατρο Ιλίσια. Έτσι ήρθα ξανά σε επαφή με το σανίδι μετά από 19 χρόνια. Αισθάνθηκα ως μαθητής δραματικής σχολής. Από εκεί και πέρα ξέσπασε ο κορωνοϊός και φέτος τον χειμώνα συμμετείχα στο θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλερ «Οι μάγισσες του Σάλεμ» στο θέατρο Βρετάνια. Ήταν πολύ μεγάλη τιμή για εμένα, να αντικαταστήσω σε έναν σπουδαίο ρόλο τον δάσκαλο και φίλο μου, Νικήτα Τσακίρογλου.
Είναι αλήθεια πως ο πατέρας σας μετανάστευσε στη Γερμανία, όταν εσείς βρισκόσασταν σε ηλικία 7 ετών. Αυτό σας δημιούργησε κάποιο πρόβλημα;
Λέω καμιά φορά ότι αν είχα ταλέντο στη γραφή, θα είχα γράψει τη ζωή μου σε βιβλίο. Ξέρω μόνο τον τίτλο του βιβλίου και αυτός θα ήταν «Μεγάλωσα απότομα». Στα 7 μου χρόνια ενηλικιώθηκα. Ο πατέρας μου έφυγε στη Γερμανία και μου είπε ότι «Εσύ θα είσαι ο άντρας του σπιτιού όσο λείπω». Έτσι ξεκίνησα να αντιγράφω τις συμπεριφορές των μεγάλων, πώς περπατάνε και πώς κάθονται στο καφενείο. Μάλιστα ο παππούς μου τότε, μου έδινε και ένα χαρτζιλίκι και εγώ περήφανος έμπαινα στο καφενείο με το χαρτζιλίκι μου και κερνούσα τον κόσμο. Στην αρχή γελούσαν μαζί μου, αλλά μετά το συνήθισαν.
Σε ηλικία 12 ετών πουλούσατε λαχεία στο Ηράκλειο, πως και μπήκατε από τόσο νεαρή ηλικία στην «αγορά εργασίας»;
Όταν γύρισε ο πατέρας μου εγώ ήμουν 11 χρονών. Τότε μετακομίσαμε ξανά, αφού μας πήρε και πήγαμε στο Ηράκλειο. Εγώ πλέον, αφού ήμουν «μεγάλος» είχα την ανάγκη να δουλέψω. Του είπα λοιπόν να μου πάρει λαχεία και να τα πουλάω. Παράλληλα, δούλεψα σε νυχτερινά κέντρα ως σερβιτόρος, σε κρεοπωλεία, στη λαχαναγορά και πολλά άλλα. Θα μπορούσα από 12 χρονών να έχω ένσημα. (γέλια!!)
Είναι αλήθεια πως μικρός θέλατε να γίνετε τραγουδιστής, υπήρξε περίοδος στη ζωή σας που τραγουδούσατε;
Φυσικά και τραγουδούσα. Όταν ήμουν περίπου 16-17 ετών και ήρθαμε στην Αθήνα εγώ και πάλι ήθελα να δουλεύω. Εργάστηκα σε οικοδομές, άνοιξα σε ηλικία 18 με 19 ετών δικό μου καφενείο στου Ζωγράφου και έκανα και πάρα πολλές άλλες δουλειές. Επειδή ήμουν ένας κάκιστος μαθητής, πήγαινα στο νυχτερινό γυμνάσιο στους Αμπελόκηπους. Είχαμε φτιάξει ένα συγκρότημα με δύο φίλους που έπαιζαν κιθάρα και μπουζούκι και πηγαίναμε στις ταβέρνες και μαζεύαμε κάποια χρήματα. Αργότερα, μετά την πτώση της χούντας και επειδή είχα πολιτικοποιηθεί και κομματικοποιηθεί, δημιουργήσαμε εκ νέου τον σύλλογο εργαζομένων μαθητών και εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε δύο τμήματα, ένα μουσικό και ένα θεατρικό. Εγώ επειδή τραγουδούσα, ήμουν στο μουσικό τμήμα. Ο σκηνοθέτης όμως έψαχνε τον ρόλο ενός παπά. Εγώ τότε είχα γένια και στα μάτια του σκηνοθέτη έμοιαζα ο ιδανικός για αυτό τον ρόλο. Σαφώς δεν ήθελα, αφού δεν είχα καμία σχέση με το θέατρο. Τελικά κατάφερε να με πείσει, αφού ήξερα και εγώ ότι στη θεατρική ομάδα υπήρχε μια κοπέλα που μου άρεσε.
Όταν άκουσα τα πρώτα λόγια του σκηνοθέτη και όλη αυτή τη μυσταγωγία, είπα πως βρήκα αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Έτσι λοιπόν «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια» και γνωρίστηκα με την κοπέλα και με ενθάρρυνε στο να γίνω ηθοποιός. (γέλια!!)
Θέλατε να γίνετε και ποδοσφαιριστής; Τι σας έκανε να αλλάξετε πορεία;
Έπαιζα μπάλα πιτσιρικάς στον ΟΦΗ. Όταν ανέβηκα στην Αθήνα ήθελα να γίνω και ποδοσφαιριστής. Πήγαινα και έκανα προπόνηση στον Ηλυσιακό τότε, όπου ο Νίκος Σαργκάνης ήταν τερματοφύλακας. Είδε λοιπόν ο προπονητής ότι ήμουν πολύ καλός και με ρώτησε αν έχω δελτίο. Του απάντησα πως έχω αλλά στον ΟΦΗ και μου είπε όταν κατέβω στην Κρήτη να πάρω το δελτίο, για να παίξω στην ομάδα. Εγώ κατέβηκα στην Κρήτη πήγα σε ένα μέλος του συμβουλίου της ομάδας και είπα: «Θα μου δώσεις την κάρτα για να πάω να παίξω μπάλα στην Αθήνα» και εκείνος που απάντησε «Η ομάδα που σε θέλει να έρθει να σε ζητήσει επισήμως». Έτσι κόπηκε το ποδόσφαιρο. Μετά λέω θα γίνω τραγουδιστής, πάει το τραγούδι και ύστερα ήρθε το θέατρο. Τώρα πια 100 φορές να ξαναγεννηθώ, πάλι ηθοποιός θα διάλεγα να γίνω.
Στα 25 σας έτη βρεθήκατε σε δραματική σχολή, που φοιτήσατε;
Αυτή είναι μια ιστορία πρωτόγνωρη που θέλω να πω. Πρέπει να είμαι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μόνος ηθοποιός, που δεν έδωσα εξετάσεις για να μπω στη δραματική σχολή. Ήταν τότε στη σχολή Κατσέλη. Την παραμονή που ήταν να δώσω εξετάσεις, τράκαρα και με πήγαν στο νοσοκομείο. Ο φίλος μου, μου είπε να πάω στον Κατσέλη και να του εξηγήσω τι συνέβη και έχασα τις εξετάσεις. Μετά από 25 ημέρες αποφάσισα να πάω και μάλιστα είχαν ήδη ξεκινήσει τα μαθήματα. Μίλησα με τον Κατσέλη και πιάσαμε μία πολύ μεγάλη κουβέντα για κοινωνικά, προσωπικά και πολιτικά ζητήματα. Όταν τελειώσαμε, κατάλαβα ότι τον είχα κερδίσει και τον ρώτησα αν μπορούσα να έρθω και να δώσω εξετάσεις την επόμενη ημέρα. Εκείνος μου είπε «Πέρασες». Εγώ με απορία τον ρωτησα τι ακριβώς εννοούσε και εκείνος αποκρίθηκε: «Τι να το κάνω να μου πεις να ποίημα, έναν μονόλογο, αφού σε βλέπω είσαι έτοιμος και θα γίνεις καλός. Έλα αύριο να γραφτείς». Και έτσι μπήκα στη δραματική σχολή, χωρίς να δώσω εξετάσεις.
Πως αντέδρασαν οι γονείς σας, όταν τους ανακοινώσατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;
Τη μητέρα μου δεν την ενδιέφερε, ο πατέρας μου έγινε Τούρκος. Πήγα στη δραματική σχολή και για τρία χρόνια δεν μιλούσαμε, επικοινωνούσαμε με μουγκρητά. Όταν τελείωσα τη δραματική σχολή, έπαιξα στη σειρά «Η Κυρία Ντορεμί» με την Ελένη Ανουσάκη. Εκείνη την εποχή, όλος ο κόσμος μιλούσε για τον «Ηρακλή», τον ρόλο που ενσάρκωνα. Μία μέρα λοιπόν σπάει το εμπάργκο και μου λέει ο πατέρας μου: «Αύριο να έρθεις από το μαιευτήριο, για να σε γνωρίσουν κάποιοι γιατροί». Ο πατέρας μου δούλευε εκεί ως τραυματιοφορέας και αρχικά του είπα ότι δεν θα πάω, όμως για να μην τον στεναχωρήσω τελικά τον ακολούθησα. Όταν μπήκα στο μαιευτήριο, έγινε διαδήλωση. Ήρθαν έγκυοι, νοσοκόμες, γιατροί και όλοι φώναζαν το όνομα του «Ηρακλή». Εκείνος τότε περήφανος έστριβε το μουστάκι του και έλεγε «Ο γιος μου».
Δυσκολίες και αστάθειες στη δουλειά, αντιμετωπίσατε; Πως τις διαχειριστήκατε;
Ποτέ δεν αντιμετώπισα δυσκολίες. Ίσως είμαι από τους τυχερούς. Δεν θυμάμαι περίοδο, όπου να μην είμαι στο θέατρο μέσα, είτε ως καλλιτεχνικός διευθυντής, είτε πάνω στο σανίδι. Άνεργος δεν έχω μείνει όλα αυτά τα χρόνια.
Τη νέα γενιά ηθοποιών πως τη βλέπετε; Θεωρείτε η παλιά γενιά, αυτή που βιώσατε κατά τα πρώτα σας χρόνια στον χώρο, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί;
Από τότε που μπήκε στη ζωή μας η ιδιωτική τηλεόραση βλέπω ένα άγχος στους νέους ηθοποιούς, το άγχος του σταρ. Θέλουν μόλις αποφοιτήσουν από τη δραματική σχολή, να γίνουν αναγνωρίσιμοι και να μπουν μέσα στο παιχνίδι του lifestyle. Αυτό δεν τους κάνει καλό, γιατί το μυαλό δεν έχει ωριμάσει για να πει «όχι» σε κάποια πράγματα. Βλέπω πολλά νέα παιδιά που τα ενδιαφέρει να κάνουν μία συνέντευξη και αναρωτιέμαι, γιατί να κάνεις τη συνέντευξη τι να πεις και ποιον ενδιαφέρει.
Ομολογουμένως όμως είναι πιο διαβασμένοι άνθρωποι, πιο ψαγμένοι και πιο μορφωμένοι. Εγώ αυτό που λέω πάντα, είναι να τους ενδιαφέρει να είναι μέσα σε αυτό το «καράβι» αδιαφορώντας σε ποια θέση θα βρίσκονται, στον υπνόσακο, στην τρίτη θέση ή στη λουξ καμπίνα. Όσο είσαι μέσα στο καράβι, θα πας κάποια στιγμή και στη λουξ καμπίνα, όμως πρέπει να είσαι έτοιμος να κοιμηθείς και στον υπνόσακο.
Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή εγώ ζω σε μία καμπίνα λουξ, γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει ο ρόλος του παπά και θα πρέπει να κάνω πίσω, διότι θα έρθει κάποιος άλλος. Αν δεν είσαι προετοιμασμένος για αυτά, τότε περνάς δύσκολες στιγμές.
Ξεχωριστό ρόλο στη ζωή σας έχει παίξει και ο Νίκος Κούνδουρος, ο οποίος σας είχε παντρέψει…
Ο Νίκος Κούνδουρος είναι ένα πολύ ξεχωριστό κεφάλαιο της ζωής μου. Τον γνώρισα το 1979, με πάντρεψε το 1983 και με γνώρισε σε όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της εποχής. Αυτοί οι άνθρωποι μου έκαναν καλό, γιατί είχα «μεγάλα» αυτιά, δεν μιλούσα, αλλά άκουγα. Ο Χατζιδάκις μου είχε πει: «Ε Μιχάλη εσύ πότε θα μιλήσεις» και του απάντησα: «Κάποια στιγμή θα μιλήσω και εγώ». Πλέον και μετά από όλα αυτά τα χρόνια μπορώ να μιλάω, αλλά έχοντας εισπράξει σοφία, γνώση και εμπειρίες. Λυπάμαι πραγματικά πάρα πολύ που σήμερα δεν υπάρχουν αυτές οι προσωπικότητες στα γράμματα και στις τέχνες.
View this post on Instagram
Συνεργαστήκατε επαγγελματικά με τον Νίκο Κούνδουρο;
Ναι, συνεργαστήκαμε μία μόνο φορά. Από το ξεκίνημα της σχέσης μας, του είχα ξεκαθαρίσει πως δεν τον έκανα κουμπάρο, για να παίζω στις ταινίες του ή για να μου γνωρίζει σκηνοθέτες, αλλά επειδή είναι αυτός που είναι. Μετά από πολλά χρόνια έσπασε το εμπάργκο, όταν με παρακάλεσε να κάνω έναν ρόλο στο θέατρο. Ήταν τότε μία χρονιά, στην οποία όλες οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αναλάμβαναν κάποια πρωτοβουλία για το Σαράγεβο. Η Ελλάδα θα έκανε την Αντιγόνη, ένα καθαρά αντιπολεμικό έργο και ήθελε να παίξω τον Αίμονα. Την παράσταση αυτή την κάναμε στην ελεύθερη ζώνη μεταξύ Ελλάδας-Σκοπίων. Ήρθε πολύς κόσμος και με ελικόπτερο είχε τραβηχτεί σε ταινία. Την επόμενη χρονιά το ανεβάσαμε και στην Επίδαυρο.
View this post on Instagram
Ο Νίκος Κούνδουρος έχει παντρέψει και τον Φαίδωνα Γεωργίτση. Γνωριστήκατε μεταξύ σας, ήρθατε ποτέ σε επαφή;
Πίσω από αυτό κρύβεται μία ολόκληρη ιστορία. Όταν ήμουν 12 χρονών ανάμεσα στις πολλές δουλειές που έκανα στο Ηράκλειο, εργάστηκα και σε ένα ξενοδοχείο. Λεγόταν «Astoria» και ήμουν βοηθός σερβιτόρου και ο πατέρας μου βοηθός μάγειρα. Εκείνη την εποχή είχαν έρθει, μεταξύ άλλων, η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Νίκος Μπάρκουλης και ο Φαίδων Γεωργίτσης, με σκοπό να κάνουν μια ταινία στα Μάταλα. Ο Φαίδων Γεωργίτσης έτρωγε μόνος του στην τραπεζαρία και απέναντι ακριβώς καθόταν μία πανέμορφη Γαλλίδα. Ο Φαίδων έπαιζε μαζί της με τα μάτια και κάποια στιγμή μου λέει: «Μιχαλάκη» και απαντώ «Ναι κύριε Γεωργίτση». Τότε βγάζει από το βάζο το λουλούδι που διακοσμούσε το τραπέζι και μου λέει «Δώσε το τριαντάφυλλο στην κοπέλα απέναντι». Εγώ με τα λίγα αγγλικά που ήξερα, της είπα ότι το λουλούδι της το προσφέρει ο κύριος που κάθεται απέναντί της.
Έτσι στάθηκα λίγο πιο πίσω και παρακολουθούσα το σκηνικό. Παρατήρησα ότι η κοπέλα αυτή, δεν άφησε λεπτό το τριαντάφυλλο από τα χέρια της. Μετά από λίγο με φώναξε ξανά ο Γεωργίτσης και μου είπε: «Αν θέλεις να διαπιστώσεις αν αρέσεις σε μία γυναίκα, όταν μεγαλώσεις, να της κάνεις δώρο ένα λουλούδι και από τη συμπεριφορά της στο λουλούδι, θα καταλάβεις αν ενδιαφέρεται ή όχι». Την επόμενη ημέρα οι δυο τους έτρωγαν μαζί. Αυτό συνέβη το 1967 και το 1969 ή το 1970 βρέθηκαν στο Παρίσι, όπου παντρεύτηκαν με κουμπάρο τον Νίκο Κούνδουρο.
Την ιστορία αυτή την αφηγήθηκα σε ανύποπτο χρόνο στον Νίκο Κούνδουρο σε ένα μαγαζί που συχνάζαμε. Μετά την εξιστόρηση των γεγονότων τον ρώτησα αν είχε επικοινωνία με τον Φαίδωνα Γεωργίτση και μου απάντησε πως είχε να τον δει καιρό. Τη στιγμή εκείνη συνέβη το απίστευτο και στο μαγαζί μπήκε ο Φαίδων με έναν φίλο του. Καθίσαμε όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι και κάποια στιγμή λέω στον Φαίδωνα «Η γυναίκα σου είναι Γαλλίδα;» και μου απαντά «Ναι». Στη συνέχεια τον ρωτάω «Γνωριστήκατε στο Ηράκλειο;» και εκείνος παραξενεμένος μου έγνεψε καταφατικά. Μετά από λίγο τον κοιτάω και λέω «Η πρώτη επαφή έγινε μέσα από έναν πιτσιρικά, δίνοντάς του ένα λουλούδι;». Εκεί πια είχε «καραφλιάσει» και τη στιγμή που με ρώτησε «Εσύ ποιος είσαι;» εγώ του απάντησα «Ο μικρός ο Μιχαλάκης».
View this post on Instagram
Published by